De twee belangrijkste politieke partijen van Amerika zijn constant in een touwtrekken over hun beleidsplatforms en uitgavenvoorstellen.
De Democratische Partij gelooft in het verhogen van de vennootschapsbelasting en vermogenswinsten om sociale dienstverleningsprogramma’s te betalen die ten goede komen aan arme burgers en burgers uit de middenklasse. De Republikeinse Partij is van mening dat het verlagen van de vennootschaps- en vermogenswinstbelasting bedrijven in staat zal stellen innovatiever te worden.
De Republikeinse economische filosofie is dat meer innovatie leidt tot meer organisatorische groei, banen en hogere lonen. Maar het tegenargument aan de andere kant is dat alleen de rijken en machtigen activa hebben met meerwaarden. Om deze reden kunnen de rijken het zich veroorloven hogere vermogenswinstbelastingen te betalen om het welzijn van de werkende armen te financieren.
Wat in dit tegenargument ontbreekt, is de mogelijkheid tot innovatie. Rijke investeerders en durfkapitalisten hebben de taak om nieuwe en innovatieve bedrijven te helpen uitgroeien tot grote bedrijven met duizenden mensen in dienst.
Een van de redenen waarom beleggers dit soort risico nemen, is om te profiteren van het potentieel voor winstgevende rendementen. Helaas zorgen verhogingen van de vermogenswinstbelasting ervoor dat investeerders terughoudender worden om te investeren in innovatieve bedrijven die de wereld kunnen veranderen. Als politici vermogenswinstbelasting heffen, dwingt dit beleggers meestal om hun geld te verplaatsen naar een veiligere belegging, zoals obligaties of aandelen die een hoog dividend uitkeren.
Friedrich August von Hayek zei ooit: “Ik denk niet dat het overdreven is om te zeggen dat de geschiedenis grotendeels een geschiedenis van inflatie is, meestal inflatie die door regeringen is ontworpen voor het gewin van regeringen.” Verhogingen van de vermogenswinstbelasting om socialezekerheidsprogramma’s te financieren, zullen leiden tot hogere inflatie en minder innovatie. Hayek begreep dat alle inflatie door de geschiedenis heen kon worden toegeschreven aan belastingverhogingen en te hoge overheidsuitgaven.
Een samenleving kan niet evolueren als een overheid het welzijn van haar mensen financiert. Het kan alleen evolueren door innovatie, ondernemerschap en creativiteit. Dit is wat Hayek meer dan 50 jaar geleden geloofde, en zijn filosofie is nog steeds actueel. Een aanzienlijk deel van de moderne bevolking identificeert zich echter als socialistisch en progressief. Hun denken sluit meer aan bij dat van beroemde sociaal-economen als Karl Marx.
“Kapitaal is onafhankelijk en heeft individualiteit, terwijl de levende persoon afhankelijk is en geen individualiteit heeft.” Karl Marx geloofde dat het kapitalisme mensen van hun vrijheid en individualiteit beroofde ten voordele van de hogere klasse. Een samenleving die innovatie en geld boven het welzijn van mensen stelt, leidt tot interne spanningen en conflicten. Dit is de marxistische economische filosofie.
Al met al kan een samenleving met meer sociale voorzieningen en minder innovatie niet meer banen en kansen creëren. Als progressieve politici sociale programma’s willen blijven financieren met geld dat niet bestaat, zal dat alleen maar de innovatie verminderen en de inflatie verhogen. Zelfs als de rijken hogere vermogenswinstbelasting betalen, genereert de overheid niet genoeg inkomsten om al haar voorgestelde sociale programma’s te betalen.
Misschien zou de overheid op zijn minst wat geld kunnen uitgeven aan innovatie als ze dat niet toestaat aan investeerders.
