Wie wil er een pothead worden genoemd in onze drugstesteconomie? Niet iemand die ik ken. Het is een duur label dat ontleend is aan een stereotype van degenen die cannabis misbruiken, maar over het algemeen denken dat ze dat niet zijn.
De mentale constructie van de “kwaadaardige drug” die op cannabis wordt geplaatst, dateert pas officieel 81 jaar geleden in de Verenigde Staten. Eén man, Harry Anslinger, maakte het mogelijk.
De geboorte van de drugsoorlogen
In 1930 werd Harry Anslinger de eerste Amerikaanse commissaris van het Federal Bureau of Narcotics, dat we nu kennen als de Drug Enforcement Agency (DEA). Het verhaal gaat dat hij aanvankelijk helemaal geen bezwaar had tegen marihuana en zei: “Er is geen absurde fout meer” over het kwetsen van mensen en het uitlokken van geweld. (1) Dat is … totdat hij de commissaris wordt.
Het alcoholverbod zou binnenkort eindigen en het lijkt erop dat Anslinger ervoor heeft gekozen om marihuana te mengen met heroïne en cocaïne om redenen van werkzekerheid, waarbij hij de baan voor een record van 32 jaar vasthield.
In een radiotoespraak beweerde hij over wat toen bekend stond als “Indiase hennep”, dat jonge mensen “slaven van dit verdovende middel zouden worden en hun verslaving zouden voortzetten totdat ze mentaal achteruitgingen, krankzinnig werden, gewelddadige misdaden en moord plegen”.
Ondanks het schaarse wetenschappelijke bewijs voor zijn beweringen destijds, maakte hij op gewiekste wijze marihuana sensationeel en veroordeelde hij in het bijzonder Afro-Amerikanen en Latino’s als toonaangevend. Anslinger slaagde erin de begeebers van de Amerikanen af ​​te schrikken.
De zware inspanningen van commissaris Anslinger vormden de achtergrond voor de film Reefer Madness in 1936, om de Amerikaanse bevolking nog meer angst aan te jagen. Als de persoon die de Marihuana Tax Act van 1937 opstelde, (2) heeft zijn dramatische getuigenis voor het Congres ongetwijfeld de goedkeuring ervan beïnvloed.
Bovendien vond Anslinger een belangrijke bondgenoot in William Randolph Hearst van het media-imperium van Hearst, die gemakkelijk het platform en de stem leverde voor Anslingers anti-Indiase hennepcampagne. (3) Sommigen zeggen dat Hearst samenwerkte met Anslinger om zijn eigen belangen in de houtkap te beschermen tegen potentiële concurrentie van industriële hennep.
De medische marihuana-uitdaging gaat door
Tot op heden is cannabis een Schedule I-drug naast heroïne en andere waarvan wordt gezegd dat ze “momenteel geen geaccepteerde medische behandeling hebben in de Verenigde Staten”. gebaseerde diensten. Pure hypocrisie.
Op welke manier? In 2003 werd Amerikaans octrooi nr. 6.630.507 verleend aan het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services. (4) Dit is een patent voor het mogelijke gebruik van plantaardige cannabinoïden die in cannabis sativa worden aangetroffen en die niet psychoactief zijn, en voor het verklaarde doel om de hersenen te beschermen tegen schade en degeneratieve ziekten.
Hoewel 29 staten en Washington DC marihuana voor medische doeleinden hebben gelegaliseerd, zijn er veel beperkingen, waarbij sommige staten alleen cannabidiol (CBD) aanpakken en andere geen bepalingen hebben met betrekking tot cannabisgebruik. Als je de kans hebt, bekijk dan deze video, Het leven dat het verdient: medische marihuanagemaakt door het Brookings Institute in Washington, DC.
Welk ander bewijs zou er kunnen zijn dan het ongelooflijke herstel van het meisje in de video. Cannabis is een plant, in godsnaam. Dit is wat Willie Nelson erover te zeggen heeft:
“Ik denk dat mensen geleerd moeten worden dat marihuana geen drug is. Marihuana is een kruid en een bloem. God heeft het hier geplaatst. Als hij het hier heeft geplaatst en hij wil dat ze aandringt, wat geeft de regering dan het recht om te zeggen dat God is? fout?”
_____
-
“De Marihuana Tax Act van 1937: verklaring van Harry J. Anslinger.” Schaffer-bibliotheek voor drugsbeleid. Betreden 26 februari 2012.
-
Hele tekst: http://www.druglibrary.org/schaffer/hemp/taxact/mjtaxact.htm
-
Martin A Lee. Rooksignalen. Schrijver. 2012.
