Tenzij je je sinds 6 juli 2016 onder een steen hebt verstopt, weet je in ieder geval dat miljoenen mensen over de hele wereld nu elk vrij moment besteden aan het jagen op Pokémon. (Voor de niet-ingewijden die op het punt staan mijn grammatica te corrigeren, ik ben er zeker van dat Pokemon zowel enkelvoud als meervoud is, er zijn geen ‘Pokemons’). Het is een internationale obsessie, waardoor de nieuwe ‘Pokemon Go’-app meer dan 15 miljoen keer is gedownload in de eerste 6 dagen na de lancering in Australië, Japan en de VS.
Wat is een Pokemon? Technisch gezien is het een klein wezen dat voorkomt in videogames. Vang er een en je kunt hem trainen om je te helpen tegen anderen te vechten. Het basisconcept is niet veranderd, hoewel (geloof het of niet) Pokémon nu 20 jaar oud zijn. Het is zo lang geleden dat slimme computerwetenschappers de Pokemon-videogame bedachten voor Nintendo’s Game Boy-handheld-apparaat. Op dat moment hadden de meeste mensen geen internettoegang en was Pokemon strikt offline. Toch heeft de Pokemon-franchise volgens Wikipedia ongeveer 280 miljoen exemplaren verkocht, waarmee het de op één na populairste gamefranchise aller tijden is, gebaseerd op de verkoop per eenheid. De bruto-omzet van de franchise bedroeg in die tijd meer dan $ 46 miljard, wat het Pokemon-imperium technisch gezien groter zou kunnen maken dan Groenland of de Kaaimaneilanden. Deze jongens zouden serieus moeten nadenken over het krijgen van een nationale draak!
In de afgelopen twee jaar hebben andere slimme mensen die bij Niantic werken, gedeeltelijk eigendom van Nintendo, gewerkt, of moet ik zeggen “pokemoning” (ja, dat is een echt woord) om de nieuwste en beste editie te produceren die is gepubliceerd . op 6 juli 2016. Op die datum werden de kooien geopend en renden, zwommen en vlogen de Pokémon naar de vier hoeken van de aarde waar ze nu zijn. Meteen. Ik kan ze zien. Natuurlijk kan ik ze alleen zien via mijn Android-spiegel, maar Niantic belooft dat ik zeer binnenkort mijn eigen “Pokemon Go Plus” draagbare apparaat zal hebben – een soort reversknijper – dat me zal waarschuwen voor de aanwezigheid van een nabijgelegen Pokémon en laat me het volgen zonder mijn telefoon aan te raken. Waar je ook gaat op aarde, je zult deze manchetclips zien zoemen. Ophef. Ophef. En je dacht dat mobiele telefoons die rinkelden in bioscopen een afleiding waren!
Waarom is dit eigenlijk belangrijk? Steun me terwijl ik mijn geekboy-bril een tijdje draag. Ten eerste is Pokemon Go een soort “augmented reality”-systeem. Veel mensen en organisaties hebben geprobeerd deze systemen te generaliseren, zonder commercieel succes. De vroege populariteit van Pokemon Go laat zien dat augmented reality echt een nieuwe revolutie voor onze deur zou kunnen zijn, die ons leven meer verandert dan sms’en en selfies (bijvoorbeeld). De jacht op Pokémon is nog maar het begin van deze revolutie. Ten tweede opent de convergentie van kunstmatige intelligentie en augmented reality de deur naar een wereld waarin constante metgezellen ons overal zullen vergezellen, wat onze ervaring van de wereld enorm zal verrijken. Overweeg Siri op Oxandrolon.
Sommige lezers herinneren zich “Clippy” en andere pogingen die bedoeld waren om gebruikerservaringen met software voor kantoorproductiviteit te verrijken. Als je je Clippy niet meer herinnert, prijs jezelf dan gelukkig. Clippy was een irritante wannabe die ervoor zorgde dat je soms op het scherm wilde slaan om hem weg te krijgen. En dat is misschien het punt hier. We willen geen verrijking die ons wordt opgelegd. Wat we willen is een verrijking die er is wanneer we die nodig hebben of wanneer we ervoor kiezen, zoals een vriend in ons leven die we uitnodigen om met ons mee te gaan. Pokémon mogen dan aanlokkelijk en magnetisch zijn, ze dringen onze ruimte niet binnen tenzij we ze accepteren. Simpel gezegd, vrienden zijn er als we willen spelen of ervaringen willen delen, en soms als we ons hart willen geven aan een goede luisteraar. . Nieuwsflits: Dr. Pokemon zal je nu zien.
Soms leiden vrienden je echter op een dwaalspoor en brengen ze je in de problemen, en blijkbaar “‘Ik was Pokemon aan het verzamelen’ is geen juridische verdediging”, aldus WA Police. Echt? Dus als ik mijn denkbeeldige monstervriend door je achtertuin achtervolg, kan ik niet pleiten voor krankzinnigheid? (het vinden van “Pokemon Insanity” online. Dat is al één ding). Ik hoor mensen nu borden op hun eigendommen plaatsen en Pokemon-trainers vertellen niet naar binnen te gaan. Sommige advocaten suggereren zelfs dat als je mijn eigendom betreedt en mijn Pokemon meeneemt, dat diefstal is. Je was gewaarschuwd.
