De meeste mensen staan hier liever niet bij stil, maar feit is dat het leven vluchtig is. Wanneer een persoon sterft, moet het lot van zijn eigendom worden bepaald. Overerving is de universele praktijk van het overdragen van eigendom, evenals rechten, verplichtingen, schulden en zelfs titels.
Maar hoewel de praktijk zelf in een of andere vorm in alle culturen voorkomt, zijn de erfregels onderworpen aan de jurisdictie waar de overledene (overleden) stierf of eigendom bezat op het moment van overlijden.
Overerving in Israël wordt beheerst door de erfwet van 1965 (“erfwet”). Israëlische rechtbanken hebben jurisdictie over de nalatenschap van iedereen die op het moment van overlijden in Israël woonde of eigendommen in Israël achterliet.
Het standaard wettelijk vermoeden is uiteengezet in artikel 1 van de Erfwet, namelijk dat de nalatenschap van een man overgaat op zijn erfgenamen bij zijn overlijden. Dit omvat zijn belastingvorderingen, onroerend goed, auteursrechten, enz.
De wet voorziet in twee manieren om eigendom na te laten: bij testament of bij wet. Als de overledene een testament heeft gemaakt, wordt de erfenis verdeeld volgens de in het testament bepaalde erfgenamen. Indien de overledene geen testament heeft nagelaten, zijn de erfgenamen de erfgenamen die bij de wet zijn bepaald, volgens de volgorde van erfopvolging. Dit zijn:
– de echtgeno(o)t(e) van de overledene op het moment van overlijden (de enige hier genoemde verwant die geen bloedverwant is aan de overledene; dit kan een feitelijke echtgenoot zijn),
– De nakomelingen van de overledene, inclusief onwettige en geadopteerde kinderen en hun nakomelingen,
– De ouders, grootouders en hun nakomelingen van de overledene.
– Bij afwezigheid van voornoemde erfgenamen erft de Staat Israël de nalatenschap.
De erfenis wordt gelijkelijk verdeeld tussen de echtgenoot van de overledene (een deel) en de kinderen van de overledene (het andere deel wordt gelijkelijk tussen hen verdeeld). Deze erfgenamen hebben voorrang op de ouders van de overledene en hun nakomelingen, die op hun beurt voorrang hebben op de grootouders van de overledene.
De echtgeno(o)t(e) erft de gehele nalatenschap alleen als de overledene geen kinderen, broers of zussen of ouders heeft. Anders heeft de echtgenoot recht op de helft van de nalatenschap als de overledene wordt overleefd door kinderen of ouders, en op tweederde van de nalatenschap als de overledene wordt overleefd door grootouders, broers en zussen of grootouders. De echtgeno(o)t(e) heeft ook het recht om de roerende goederen van de overledene te erven, met inbegrip van motorvoertuigen, die deel uitmaakten van de gemeenschappelijke huishouding.
Het is belangrijk op te merken dat eigendommen van de langstlevende echtgenoot geen deel uitmaken van de nalatenschap die moet worden geërfd. Deze kunnen tot de helft van de waarde van de activa van het paar omvatten, als gevolg van de toepassing van de Spouses (Property Relations) Act 5733 – 1973, beginselen van mede-eigendom of een eigendomsovereenkomst (bijvoorbeeld een huwelijkse voorwaarden of een huwelijkse voorwaarden). overeenkomst).
Het recht op erfrecht wordt ook toegekend aan kinderen van de overledene tot 18 jaar (in bepaalde omstandigheden kan de rechtbank steun toekennen tot een latere leeftijd), of aan ouders die financiële steun nodig hadden en ten laste waren van de overledene. voor zijn dood.
Volgens artikel 6 van de Erfwet kan een erfgenaam weigeren zijn deel van de nalatenschap te erven, mits de nalatenschap nog niet is verdeeld.
In geval van erfopvolging bij versterf begint de verdeling van de nalatenschap onder de erfgenamen in overeenstemming met de wet met een verzoek om een boedelvonnis. Dit verzoek kan worden doorgestuurd naar een afdeling van het Bureau van de Registrar of Estates of naar een van de rabbijnse rechtbanken in Israël.
Het erfrecht is een geldig gerechtelijk bevel. Net als een gerechtelijk bevel is het niet verouderd en kan het jaren nadat het is uitgevaardigd ten uitvoer worden gelegd. De verordening specificeert niet de details van de verdeling van de activa tussen de erfgenamen, maar regelt alleen de identiteit van de erfgenamen en hun respectieve erfrechten.
De aanvraag voor een erfrecht moet vergezeld gaan van verschillende documenten (één origineel vergezeld van drie kopieën):
– Twee kwitanties: bewijs van betaling van de overheidsheffing bij het indienen van een aanvraag, van de Postbank van Israël.
– Een aanvraagformulier voor een erfenis, ondertekend door de erfgenaam, die een erfgenaam, de vermogensbeheerder of een schuldeiser van een erfgenaam moet zijn. De verklaring van de aangeslotene moet worden geverifieerd door een advocaat, notaris, rechter of het hoofd van de gemeente.
– Een originele overlijdensakte of een getrouwe kopie van het origineel.
– Kennisgeving aan alle overgebleven erfgenamen die hen op de hoogte brengen van het verzoek om een erfopvolging, met inbegrip van de handtekeningen van de bovengenoemde erfgenamen of een ontvangstbevestiging van de kennisgevingen per aangetekend schrijven.
Het is raadzaam om een advocaat te raadplegen over de exacte procedurele vereisten van het proces van het aanvragen van een nalatenschap. Wanneer het verzoek om een bestelling wordt gedaan door een agent namens een belanghebbende, moet het vergezeld gaan van een originele volmacht of een getrouwe kopie van het origineel.
De Probate griffier of een gerechtsgebouw kan een nalatenschapsbevel (of een erfrechtbeschikking, die het onderwerp is van een apart artikel) opzij zetten of wijzigen. Als het bevel door een rechtbank is gegeven, kan alleen een rechtbank het vernietigen of wijzigen. Elke belanghebbende kan verzoeken om nietigverklaring van een erfrecht; dit recht is niet beperkt tot de erfgenamen van de nalatenschap. Een van de meest voorkomende voorbeelden van vernietiging van een erfrecht is wanneer na het geven van het bevel blijkt dat de overledene inderdaad een testament heeft achtergelaten. In een dergelijk geval kan de nalatenschap worden vernietigd en moet er een erfrecht worden aangevraagd met betrekking tot het testament.
Het is belangrijk op te merken dat er in Israël geen erfbelasting wordt geheven.
