Overerving in Israël wordt beheerst door de erfwet van 1965 (“erfwet”). Volgens de wet gaat iemands nalatenschap bij overlijden over op zijn erfgenamen. Dit kan op twee manieren gebeuren: bij testament of bij wet. Dit artikel zal zich concentreren op enkele belangrijke kwesties met betrekking tot erfrecht en erfrecht in Israël. Zie “Erfrecht in Israël – Erfrecht volgens de wet” voor een gedetailleerde uitleg over erfrecht in Israël.
Het fundamentele principe van erfrecht is dat een persoon vrij is om zijn eigendom te verdelen zoals hij dat nodig acht. Het erfrecht is daarmee ondergeschikt aan het bestaan van een testament. Een geldig testament heeft voorrang op de standaardbepalingen van de wet met betrekking tot de identiteit van erfgenamen en de verdeling van de nalatenschap. Een geldig testament kan zelfs een bestaand erfrecht overrulen (bijvoorbeeld in gevallen waarin het testament pas werd ontdekt nadat het erfrecht was uitgesproken).
Een testament is de uitdrukking van de wil van een persoon met betrekking tot hun zaken wanneer ze overlijden. Het is niet noodzakelijkerwijs beperkt tot eigendom alleen, hoewel de kwestie van eigendom centraal staat. Het is een bindend juridisch document. Als het gaat om bezittingen, kan een testament zeer specifiek zijn, met afzonderlijke instructies met betrekking tot iemands vermogen en erfgenamen. Het kan ook algemeen zijn en alleen de algemene grenzen van de uitvoering ervan beschrijven.
Een testament is niet onderhevig aan veroudering en er is geen limiet aan het aantal testamenten dat een persoon kan maken. Het is echter belangrijk op te merken dat het laatste (chronologisch) geldige testament degene is die beslist, en alle oude en oudere testamenten terzijde schuift (tenzij het “nieuwe testament” door een rechtbank zo gebrekkig wordt bevonden dat het onwettig is). Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat een testament up-to-date is, vooral als er wijzigingen zijn, zoals huwelijk, echtscheiding, verwerving van nieuwe eigendommen, enz. vond plaats.
De wet in Israël kent vier soorten testamenten:
– Met de hand geschreven (artikel 19 van het erfrecht). Het handgeschreven testament moet volledig met de hand geschreven zijn door de erflater (Let op! Een handgeschreven handtekening is niet voldoende) en moet voorzien zijn van de datum van schrijven, ook met de hand geschreven door de erflater.
– In aanwezigheid van getuigen (artikel 20 van de wet op het erfrecht). Dit soort testament wordt opgemaakt, voorzien van de datum waarop het is opgesteld en moet op dezelfde datum worden ondertekend door de erflater en twee getuigen. Het wordt aanbevolen dat een van de getuigen een advocaat is die gespecialiseerd is in testamenten, om fouten in het testament te voorkomen die ertoe kunnen leiden dat het nietig wordt verklaard na het overlijden van de erflater.
– In aanwezigheid van een autoriteit (artikel 22 van de wet op het erfrecht). Dit testament kan schriftelijk worden neergelegd of mondeling worden voorgedragen voor een rechter, de griffier, een lid van een religieuze rechtbank of een notaris. Het testament moet vergezeld gaan van de verklaring van de erflater dat het inderdaad zijn testament is, en moet worden ondertekend en geautoriseerd door de autoriteit.
– Mondeling (artikel 23 van de wet op het erfrecht). Ook wel bekend als een “sterfbedtestament”, dit type testament is alleen mogelijk als en wanneer de erflater op zijn sterfbed ligt of denkt dat hij de dood tegemoet gaat (als de omstandigheden zich daartoe lenen). Het testament moet worden opgemaakt in aanwezigheid van twee getuigen die de taal van de erflater begrijpen, en zij moeten het testament ook op schrift stellen, inclusief de eigenlijke inhoud, de datum van schrijven en de omstandigheden die ertoe hebben geleid dat het in dit document is opgesteld. manier. Het testament moet dan worden ingediend bij de Dienst Burgerlijke Stand. Een mondeling testament is nietig als de erflater binnen 30 dagen na het opstellen ervan nog in leven is en de omstandigheden die het schrijven ervan rechtvaardigden, voorbij zijn.
Eenmaal geschreven, kan een testament worden ingediend bij het Vital Statistics Office. Dit is geen verplichte stap, maar heeft belangrijke voordelen, zoals het bewijs van het bestaan van het testament en de zekerheid dat het testament behouden blijft en niet verloren gaat. De actie van het deponeren van een testament bij de griffier is volledig technisch – de griffier verifieert of staat niet in voor de geldigheid van het testament bij een dergelijke gelegenheid. Het is raadzaam om in dergelijke gevallen een advocaat te raadplegen. Bovendien wordt de inhoud van het testament en zelfs kennis van het indienen van een testament geheim gehouden, zelfs voor de erfgenamen volgens het testament (zolang de erflater in leven is).
Een erfgenaam of iemand die geïnteresseerd is in de uitvoering van een testament kan het alleen uitvoeren door een erfrechtverklaring, die wordt verleend door de griffier van erfrecht. Een probate order is een order waarin de geldigheid en authenticiteit van een bestaand testament wordt verklaard. Het erfrechtbevel valideert de inhoud van het testament en geeft het dezelfde bindende juridische status als een gerechtelijk bevel. Het verzoek om een erfrechtverklaring wordt openbaar gemaakt om het mogelijk te maken verzet tegen het testament te formuleren.
Als het testament slechts een deel van het vermogen van de overledene specificeert, is de erfrechtverklaring alleen geldig met betrekking tot het onroerend goed dat in het testament wordt vermeld. De probate order lijdt niet aan veroudering omdat het dezelfde status heeft als een rechterlijke uitspraak.
Een aanvraag voor een erfrechtbeschikking moet de volgende documenten bevatten:
– Twee kwitanties: bewijs van betaling van de overheidsheffing bij het indienen van een aanvraag, van de Postbank van Israël.
– Een aanvraagformulier voor het verkrijgen van erfrecht, ondertekend door de aanvrager en geverifieerd door een advocaat, notaris, rechter of hoofd van de gemeenteraad.
– Een originele overlijdensakte of een getrouwe kopie van het origineel.
– Het origineel van het testament of, bij gebreke daarvan: een afzonderlijk verzoek om overlegging van een afschrift van het origineel van het testament met daarin de redenen waarom het origineel van het testament niet kan worden overlegd, alsmede een bewijs van betaling van de leges voor de sollicitatie.
– Kennisgeving aan alle overgebleven erfgenamen die hen op de hoogte brengen van de aanvraag voor erfrechtverklaring, inclusief de handtekeningen van de bovengenoemde erfgenamen of een bevestiging van ontvangst van de kennisgevingen per aangetekende brief.
Het is raadzaam om een advocaat te raadplegen met betrekking tot de exacte procedurele vereisten van het aanvraagproces voor erfrechtbeschikkingen. In het geval dat het verzoek om een bevel wordt gedaan door een advocaat namens een belanghebbende, moet het vergezeld gaan van een originele volmacht of een getrouwe kopie van het origineel.
Een verzoek om erfrecht moet in vier sets worden ingediend: één originele set en drie kopieën.
Als de woonplaats van de overledene niet Israël was, moet de aanvraag naast de bovengenoemde documenten aanvullende documenten bevatten, waaronder: bewijs van activa (zoals eigendomsbewijs van een registrarland, actieve bankrekeningautorisatie, enz.). Alle buitenlandse documenten moeten de handtekening dragen van het Israëlische consulaat in het land waar ze zijn afgegeven. Documenten in vreemde talen (behalve Engels of Arabisch) moeten in het Hebreeuws worden vertaald. Vertalingen moeten voorzien zijn van de handtekening van een notaris.
