Corruptie is een wereldwijd probleem. In de meeste gevallen wordt het gemakshalve geassocieerd met ontwikkelingslanden. Het zou frauduleus van me zijn om de ontwikkelingslanden te vertegenwoordigen tegen beschuldigingen van corruptie. Maar het verhaal is nooit compleet als we een ontwikkelingsland als Ghana of Nigeria alleen maar corrupt noemen. Dit betekent dat we maar naar één kant van de medaille kijken. Multinationale ondernemingen (MNC’s) met wortels in de ontwikkelde wereld spelen een primaire rol bij het verspreiden van deze ziekte in de derde wereld.
Grote westerse bedrijven hebben de middelen om experts in te huren die kunnen omgaan met de bureaucratische hindernissen die normaal kenmerkend zijn voor de meeste Afrikaanse landen en de duistere spelregels.
Ik ken de situatie in de meeste Afrikaanse landen. Lokale ondernemers worstelen en verspelen land en andere licenties om bedrijven te starten, terwijl internationale bedrijven het systeem van de ene op de andere dag kunnen omzeilen en de volgende ochtend zaken kunnen doen. Ze hebben de middelen om de administratieve wielen te “smeren” en de eindeloze besluitvormingsprocessen te versnellen.
Deze bedrijven infecteren niet alleen ons systeem met de ziekte waar we al tientallen jaren tegen vechten, in feite zijn sommige van hen direct of indirect verantwoordelijk voor burgerlijke onrust en oorlogen.
In de Democratische Republiek Congo (DRC) zijn naar schatting vijf miljoen mensen omgekomen in oorlogen, waarvan de belangrijkste oorzaak de bloei van de westerse economieën is en de onlesbare honger van mensen naar hoogwaardige juwelen en kostbare mineralen zoals diamanten. . Waar halen de rebellen hun wapens vandaan? Ze zijn zeker niet lokaal gemaakt.
De ontwikkelde elite in Afrika profiteert van deze gebondenheid. Het werd een uitputtingsslag. Het systeem van corruptie dat door multinationale ondernemingen in samenwerking met Afrikaanse politici wordt gepropageerd, is een soort burgeroorlog geworden waarin de man of vrouw op straat geen onderscheid kan maken tussen vriend en vijand. Ze weten dat deze bedrijven en hun lokale leiders een fortuin verdienen, maar ze zien geen van de voordelen in hun dagelijks leven. Goud en diamanten uit Ghana, diamanten uit de DRC, olie uit Nigeria, cacao uit Ivoorkust en ga zo maar door, maar een blikje melk is voor de meeste gezinnen een luxe.
Het is gemakkelijk voor rijke landen om de ontwikkelingsproblemen van Afrika te wijten aan de corruptie van Afrikaanse leiders. Dat zegt nog niet alles. Om het probleem van corruptie in Afrika volledig en openhartig aan te pakken, moeten we de rol van multinationale ondernemingen in het bedrijfsleven onder ogen zien. Westerse regeringen zouden dit probleem moeten aanpakken, want het is een publiek geheim. Westerse media moeten bedrijven die zaken doen in Afrika beter berichten.
